meslek seçmişim kendime! Her gün dolaş dur! Masa başında çalışmaktan beter sıkıntıları var bu işin; yolculukların çilesi de işin cabası: Değiştirilen

Ebat: px

Şu sayfadan göstermeyi başlat:

Download "meslek seçmişim kendime! Her gün dolaş dur! Masa başında çalışmaktan beter sıkıntıları var bu işin; yolculukların çilesi de işin cabası: Değiştirilen"

Süleyman Yüksel
6 yıl önce
İzleme sayısı:

2 meslek seçmişim kendime! Her gün dolaş dur! Masa başında çalışmaktan beter sıkıntıları var bu işin; yolculukların çilesi de işin cabası: Değiştirilen trenler, kaçırılan bağlantı noktaları, ne zaman yeneceği belli olmayan berbat yemekler! Sürekli yeni yüzlerle, bir daha hiç görmeyeceği, arkadaşlık kuramayacağı insanlarla karşılaşıyor insan! Şeytan alsın götürsün hepsini! Karnının üstünde hafif bir kaşıntı hissetti. Başını daha iyi kaldırabilmek için yavaşça sırtüstü sürünerek yatağın kenarına yaklaştı ve kaşınan yerde hiç anlam veremediği bir dizi beyaz benek gördü. Bacaklarından biriyle onlardan birine dokunmaya çalıştı, ama değdiği anda geri çekmek zorunda kaldı, çünkü her yanını buz gibi bir ürperti sarmıştı. Gene eski konumuna döndü. Bu kadar erken kalkmak kadar sersemletici bir şey olamaz,

3 diye düşündü. İnsanın uykusunu alması gerekir. Ya şu harem kadınları gibi yaşayan gezginlere ne demeli! Öğleden sonraları siparişleri not almak için otele döndüğümde, bu beyleri hâlâ kahvaltı yaparken buluyorum. Böyle bir şeye kalkışacak olsam şefim ne derdi acaba? Hemen beni işten atardı! Kim bilir, belki böylesi benim için daha hayırlı olurdu. Annemle babamı düşünmesem çoktan istifa ederdim; patronun karşısına dikilip, her şeyi açıkça anlatırdım. Söylediklerimi duyunca masasından yere yuvarlanırdı herhalde. Çalışanlarla konuşurken onlara tepeden bakmak için masasının üzerine oturması da ne tuhaf bir tavır; üstelik kulakları ağır işittiğinden, insanlar iyice yanına yaklaşmak zorunda kalıyor! Neyse ki henüz tüm umutlar yitirilmiş sayılmaz; bizimkilerin ona olan borcunu kapatacak kadar parayı bir araya getirebildiğim anda bu

4 da en az beş-altı yıl ister düşündüğümü mutlaka yapacağım. O zaman her şey yoluna girecek. Ama şimdilik, saat beşte hareket edecek treni kaçırmamak için kalkmalıyım. Sandığın üzerinde tik-tak eden çalar saate baktı. Aman Tanrım! diye düşündü. Saat altı buçuktu ve akreple yelkovan sessizce ilerlemeye devam ediyordu, buçuğu bile geçmişti; altı kırk beş olmasına pek bir şey kalmamıştı. Saat çalmamış mıydı yoksa? Oysa zilin saat dörde ayarlı olduğu yataktan görülebiliyordu; demek ki çalmıştı. Odadaki mobilyaları sarsarcasına çalan o yüksek perdeli zil sesine karşın rahatça uyumuş olması mümkün müydü? Hayır, rahat bir uyku değildi bu, ama alabildiğine derindi. Peki şimdi ne olacaktı? Bundan sonraki ilk tren saat yedide kalkıyordu; yetişmek için delicesine acele etmeliydi. Üstelik örnek

5 kumaşlar da henüz paketlenmemişti; hem Gregor kendini hiç de zinde hissetmiyordu. Zaten trene yetişse bile, şefin öfkesinden kurtulamazdı. Odacı saat beş trenini beklemiş ve Gregor un geciktiğini çoktan haber vermiş olmalıydı. Patronun yardakçısı olan bu adamda akıldan eser yoktu. Peki hastalandığını bildirse ne olurdu? Bu da ayrı bir dert yaratır ve kuşku uyandırırdı; çünkü bu firmada çalıştığı beş yıl boyunca, Gregor bir kez olsun rahatsızlanmamıştı. Patron sigorta doktoruyla birlikte eve gelip annesiyle babasına oğullarının miskinliğinden yakınır ve doktorun sözlerine dayanarak her türlü itirazı ağızlarına tıkardı; bu doktor her zaman insanların hasta değil, sadece tembel olduğunu savunurdu çünkü. Üstelik bu durumda haksız olduğu söylenebilir miydi? Bu kadar uzun bir gece uykusundan sonra gerçekten yersiz olan şu uyuşukluğu da

6 olmasa, Gregor kendini gayet iyi hissediyordu; hatta adamakıllı acıkmıştı. Yataktan çıkmaya bir türlü karar veremeden bu düşünceleri hızla aklından geçirirken, başucundaki kapının vurulduğunu duydu, tam o sırada saat altı kırk beşti. Gregor! diye sesleniyordu birisi; annesiydi bu. Saat yediye çeyrek var. Trene binmen gerekmiyor muydu senin? Sesi yumuşacıktı! Gregor yanıt verirken kendi sesini duyunca ürktü. Ortada yanlışlık filan yoktu, konuşan kendisiydi, ama sesine bastırılması imkânsız olan, sanki çok derinlerden gelen acı bir ıslık karışıyordu. Kelimeler yalnız bir anlığına seçiliyor, sonra tınılar o kadar bulanıklaşıyordu ki, duyulup duyulmadığı bile belli olmuyordu. Gregor ayrıntılı bir yanıt vermek istiyordu, ama içinde bulunduğu koşullar altında, Evet, evet, teşekkür ederim anne. Kalkıyorum, demekle yetindi. Aradaki ahşap kapı Gregor un

Benzer belgeler

C A NAVA R I N Ç AGR ISI

C A NAVA R I N Ç AGR ISI Canavar, canavarların hep yaptığı gibi, gece yarısından hemen sonra çıktı ortaya. Geldiğinde Conor uyanıktı. Kısa süre önce bir kâbus görmüştü. Herhangi bir kâbus değil- di bu;